Een democratisch gekozen burgemeester, inmiddels drie jaar in dienst bij het uitgaanspubliek in nachtelijk Dordrecht. Juno is zijn naam. Juno, meer niet. 078MGZN maakte kennis met hem in het Stadscafé, zijn huiskamer.

Op het terras begint Juno zijn dag met een glas witte wijn. “Ik kom net uit mijn bed, dus ik moet nog een beetje op gang komen. Gelukkig heb ik niet veel slaap nodig, want naast het leven in de nacht moet er ook brood op de plank komen. Dat lukt door te werken als barbier in een barbershop en als kapper voor justitie. Het is het contact met mensen en het voeren van mooie gesprekken, dat mij in beide beroepen aanspreekt.”

Opgegroeid in de Voorstraat verhuisde Juno (30) op zijn zeventiende naar America. “Ik had daar een vriendin en ik wilde de kunstacademie volgen in San Francisco. Het was eigenlijk de bedoeling dat ik niet meer terug zou komen.” Door een tussentijds bezoekje aan zijn geboortestad liep dat anders. “Als kind liep ik al omhoog te kijken naar de mooie gevels in de binnenstad, maar toen ik terugkwam werd ik pas écht verliefd. Toen wist ik: “Ik blijf, ik kan Dordrecht niet verlaten. Ik werd verliefd op de stad omdat ik weg ben geweest”, dicht Juno zijn woorden aaneen.

Ik werk zes dagen in de week en ga er zeven op stap

Wat is de rol van een nachtburgemeester?

“Het nachtleven in de stad bevorderen. Dat betekent in eerste instantie dat je zichtbaar aanwezig bent en gebruik maakt van een groot netwerk waarbinnen je een centrale rol speelt. Ik probeer horecaondernemers te helpen bij de problemen op het gebied van vergunningen, wet- en regelgeving. Ik ga naar netwerkbijeenkomsten en de nieuwjaarsborrel van de gemeente en spreek daar politici aan om bijvoorbeeld de lastige horecawetgeving in Dordrecht aan te kaarten. En daarnaast help ik feesten en evenementen organiseren. Dat is toch waar mensen graag naartoe gaan. De meest gestelde vraag is niet voor niets: “Juno, waar is de afterparty?”

Wat wil je bereiken?

“Ik zou graag willen dat in Dordrecht een 24-uursvergunning wordt ingevoerd. Dus dat bepaalde clubs en horecagelegenheden zelf hun sluitingstijden kunnen bepalen. Daar moet ik nog aan beginnen hoor, maar ik wil wel steeds serieuzer te werk gaan en echt iets voor de stad betekenen. Dat moet groeien. Ik stap sneller naar de gemeente. Ik ben op de koffie geweest bij voormalig burgemeester Brok. Ik heb hem complimenten gemaakt voor wat hij in Dordrecht heeft bereikt op het gebied van toeristische aangelegenheden. Maar ik heb ook het heikele punt over de sluitingen bij calamiteiten besproken. Je kunt eigenaren niet aansprakelijk houden. Roken, drugs en drank wordt de nek omgedraaid. Mensen hebben altijd de behoefte gehad om de grens van genotmiddelen op te zoeken, met dat gegeven moet je realistisch omgaan en een houdbare regelgeving hanteren. Die spiegel houd ik de gemeente voor.”

Veel Dordtenaren zijn kritisch over het uitgaan in hun stad, wat vind jij?

“We missen niks, we hebben alles, maar we buiten het niet uit. Het zou bijvoorbeeld geweldig zijn als Bibelot zich zou uitbreiden naar de binnenstad. Dordrecht is niet laagdrempelig, best gesloten. Je moet iemand kennen want anders kom je er niet snel tussen.”

Hoe ziet jouw dag of moet ik zeggen nacht eruit?

“Alles wat ik doe zie ik niet als werk. Ik doe waar ik zin in heb en waar ik rust van krijg. Als ik uit mijn werk kom ga ik thuis eten, dan een uur, soms twee in bad. Met wijn lekker tot rust te komen. Dan kies ik mijn kleding. Ik houd van kleding, mijn huis is een inloopkast. Ik wil mijn eettafel wegdoen, dan is er meer plek voor mijn pakken, 30 paar nette schoenen en 17 hoeden. Goed gekleed ga ik vervolgens de stad in en laat de nacht op me afkomen. Ik verdien er niets mee, maar ik krijg er veel voor terug. Mijn vergoeding is een knipoog van de stad. “Hé burgemeester, alles goed?”, roept een voorbijganger. “Helemaal top”, antwoord Juno met zijn duim omhoog.

Tekst: Margriet Aalberts 
Fotografie: Dion Doornik