Antoin Peeters
Een wrange kerst

Kerst vind ik een verwarrende periode waar ik elk jaar meer moeite mee lijk te krijgen. Het is de tijd van gezelligheid, lichtjes, cadeaus en andere geneugten. En u kent mij inmiddels een beetje; daar doe ik uiteraard vrolijk aan mee. De kerstborrels, gala’s en diners staan al maanden met dikke letters in mijn agenda. Mijn smoking is gestoomd, de lakschoenen gepoetst. En ik bereid me al geestelijk voor op kilo’s aan eten en liters aan drank. Maar soms voelt het vieren van het kerstfeest wat wrang. Ik zal u uitleggen waarom.
Bij het RTL Nieuws komt dagelijks een niet aflatende stroom aan beelden binnen. Beelden van over de wereld met meestal een hoop ellende. Daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Toch is de ellende net wat erger als de winter aanbreekt. Vluchtelingen, waaronder veel kinderen, die door de modder ploeteren en in ijskoude tentjes bivakkeren. Of sneeuw en vrieskou in Aleppo, alsof daar de problemen al niet groot genoeg zijn. Ik loop naar de studio, lees het voor, kijk ernaar en stap daarna in de auto op weg naar het volgende kerstdiner. Dat is nogal een omschakeling.
Dat omschakelen lukt vrij goed kan ik u verzekeren, anders heb ik geen leven meer. Maar soms word ik er toch wat somber van en vooral een beetje narrig en recalcitrant. Dat uit zich meestal in het afzetten tegen alles wat met kerst te maken heeft. Zo heb ik een bloedhekel aan kerstmarkten. Deze veredelde braderieën met nepsneeuw en slechte glühwein uit plastic bekertjes voor zes euro zijn niet meer weg te denken uit het straatbeeld. Elke stad, nee zelfs elk dorp, heeft er tegenwoordig één.
En -helaas voor mij- staat de grootste in Dordrecht. Ik heb het een paar keer geprobeerd, een rondje over de Dordtse kerstmarkt. Met open mond aanschouw ik het tafereel in de overvolle Wijnstraat. Sjokkende, volwassen mannen met kerstmutsen op, vaak nog met lichtjes, die zichtbaar vermoeid wachten op ‘moeder de vrouw’ die wéér een foeilelijk prullaria voor onder de kerstboom  aan het kopen is. De gezichten staan op onweer, zichtbaar geërgerd omdat het zo overvol is. Een lucht van oliebollenvet, al die kerstnummers die me al weken de strot uit komen.  Weer een kraam met ambachtelijke worsten, tassen, sjaals of echte leren riemen (die écht niet echt zijn, maar dat terzijde). Ik moet weg, weg hier. Op zoek naar frisse lucht, weg…
Vaak word ik door vrienden en familie tot de orde geroepen. “Stel je niet zo aan, er zijn ook leuke tentjes op die markt, ze doen echt hun best!” Natuurlijk, klopt vast, ik geef het ook ieder jaar een kans, maar ik kom vaak bedrogen uit. Maar nogmaals, dat ligt geheel aan mijzelf. Het is die tweestrijd waar ik mee worstel. Het onbeperkt consumeren van de kerst tegenover het treurige beeld van haat en verwoesting. Want helaas is dat dus ook kerst.
Probeer ik nu uw gezellige kerstfeest te verstoren? Nee hoor, ga daar vooral mee door. Doe ik ook! Maar wellicht kan het geen kwaad om deze dagen heel af en toe eens te denken aan mensen die vooral bezig zijn hun eigen hachje te redden. Mensen die geen tijd hebben om zich druk te maken over ‘welke stijl de kerstboom dit jaar moet hebben’.  En dus luidt mijn kerstboodschap: Laat het ooit voor iedereen kerst zijn!

René van der Weijde
Kerst(s)hits

De dagen worden donkerder, de kerstbomen vliegen over de toonbank. Iedereen is al zo zachtjes aan weer klaar voor de feestdagen en zo beginnen de Sky Radio’s van deze wereld hun kerstrepertoire alweer in stelling te brengen.

In de muziekindustrie is het niet anders. Daar wordt einde zomer, terwijl de spreekwoordelijke mus nog dood van het dak valt, alweer zachtjes gespeculeerd over welke artiesten van dat moment de kas kunnen gaan spekken door er nog even een kersthit uit te rammen. En dat van die kas spekken leest u goed. Menig kerstplaatje heeft miljoenen opgeleverd, simpelweg omdat het meelift op een gevoel dat in ieder mens zit: nostalgie, geborgenheid en warmte. Daarmee kunnen we concluderen dat achter iedere goedbedoelde kersthit een ander idee zit, namelijk het veiligstellen van de eindejaarsbonus van de platenbaas.

Uiteraard zijn er ook liedjes gemaakt voor goede doelen. Het beste voorbeeld is het initiatief van Bob Geldof: Band Aid. Op 25 november 1984 kreeg Bob het voor elkaar om alle topartiesten van dat moment in de studio te verzamelen om Do They Know It’s Christmas op te nemen. U weet wel, van dat mooie clipje waar iedereen in zijn gewone kloffie stond te zingen. Nou ja, bijna iedereen want het blijven natuurlijk artiesten en Boy George had de creatieve vrijheid genomen om zich in een hotelkamer in New York te verslapen, terwijl hij in Londen moest zijn. Daar moest toch de Concorde aan te pas komen om ome George op tijd in Londen te krijgen. In het clipje zat de sfeer er mooi in maar schijn bedriegt, want niet alle artiesten waren dikke vrinden. Zo vlogen ex-style council zanger Paul Weller en George Michael elkaar in de haren, waarna George de ultieme kerstboodschap voor Paul had: “Get over it wanker”. Nou, als dat geen mooie kerstgedachte is.

Het was overigens diezelfde George Michael die met Wham dat jaar de tweede plek in de UK top 40 bezette en ook een kerstliedje voor het goede doel uitbracht: Last Christmas. Ook daar kennen we allemaal de clip nog van. De boys van Wham met twee leuke dames (Pepsi and Shirlie) die in de sneeuw aan het rollenbollen waren.

Sony platenbaas Tommy Mottola had ook het plan opgevat om met zijn ega Mariah Carey een kerstplaat te maken. Dit viel echter niet in goede aarde bij de diva, die haar zorgvuldig opgebouwde hiphop-, R&B-imago in de open haard zag belanden. Het kwam tot een flinke ruzie. Kennelijk heeft Tommy haar toch met wat kadootjes en plastische chirurgie kunnen overtuigen want All I want For Christmas werd een megahit en is nog altijd een klassieker.

En dan nog een vreemde eend in de bijt: Chris Rea  – Drivin’ Home For Christmas. Ik zal er geen doekjes om winden. Chris was helemaal niet naar huis aan het rijden met kerst. Het was ergens einde zomer toen hij in een heftige file probeerde Londen uit te komen en dat liedje schreef. Het ging aanvankelijk ook helemaal niet over kerst, maar is één van zijn grootste hits geworden.

Voor mij meestal geen showbizz met kerstochtend. Ik probeer nog wel eens een Boy George te doen door me heel chic te verslapen, maar ik word dan toch gesommeerd om aan het kerstontbijt te verschijnen. Mijn kortste weg daarheen is de trap en geen Concorde. Verschil moet er zijn. Voor alle lezers een fijne kerst en maak er weer wat moois van in 2017.

Marco Boogers
Een stad voor iedereen

Mijn liefde voor de stad Dordrecht, mijn geboortestad, de stad waar ik altijd ben teruggekeerd, zit diep en is onvoorwaardelijk. Maar ik merk ook dat Dordrecht steeds meer uitgroeit tot een stad voor iedereen. Een stad die zoveel te bieden heeft, dat iedere inwoner zich er op zijn of haar manier helemaal thuis kan voelen.

Het is nog niet eens zo lang geleden dat een kleine elitegroep bepaalde wat op cultureel gebied goed was voor de stad Dordrecht. Cultuur was Kunstmin en het museum en dat was het dan wel zo’n beetje. Maar inmiddels is Dordrecht een stad die het hele jaar op cultureel gebied voor ieder wat wils biedt. Voor het bezoek aan een bioscoop hoef je niet meer per se in de auto te stappen om naar Rotterdam te gaan, maar heb je nu twee prachtige locaties in eigen omgeving. Op muziekgebied zijn er verschillende festivals, van Wantijpop tot Big Rivers, van Palm Parkies tot zelfs een Keltisch festival. Manifestaties als de Dordtse Boekenmarkt en Dordt in Stoom spreken een enorm publiek aan. Dordrecht herbergt theater, popmuziek, uitgaansgelegenheden en de meest uiteenlopende restaurants. Recreëren en tot rust komen kan in de prachtige Biesbosch en dan laat ik de enorme hoeveelheid sporten die binnen de stadsgrenzen beoefend kan worden en de rijkheid aan sportaccommodaties nog maar even buiten beschouwing.

Als je die opsomming ziet, dan moet je constateren dat anno 2016 Dordrecht zo’n beetje alles heeft en dat het gezang ‘Dordrecht Republiek’, dat ik soms bij FC Dordrecht in het stadion hoor, bijna waargemaakt kan worden. Toch denk ik dat er nog meer mogelijk is in de stad. Op beleidsmatig gebied gebeuren al heel veel goede dingen in Dordrecht, maar er is ook een punt van zorg wat mij betreft: het aantal mensen dat binnen de stadsgrenzen van een uitkering leeft, is nog steeds te hoog. Mensen die niet het werk kunnen vinden dat zij zoeken of door omstandigheden aangewezen zijn op die uitkering. Om Dordrecht nog meer voor iedereen te laten zijn, zou het geweldig zijn als de verschillende betrokken instanties in staat blijken te zijn om die mensen erbij te betrekken en de stad nog nadrukkelijker voor iedereen te laten zijn. Dan denk ik niet alleen aan creëren van werkgelegenheid maar ook om het activeren van mensen bij de samenleving. Schakel mensen die nadrukkelijk op zoek zijn naar een betrekking en die job nog niet kunnen vinden in op andere terreinen waar zij ontzettend goed bruikbaar zijn, zoals in de ouderenzorg. Laat die mensen hulpbehoevenden ondersteunen, met hen een praatje maken of in de buitenlucht ontspannen als dat mogelijk is. Zorg ervoor dat die sociale betrokkenheid wordt gestimuleerd, zodat het mes aan twee kanten snijdt: waardering voor degene die zijn sociale gezicht laat zien van degene die die aandacht enorm waardeert. Als ook dat voor elkaar gekregen kan worden, dan groeit Dordrecht nog meer uit tot een stad die niet voor iedereen is maar ook door iedereen gedragen wordt.

Charda van der Vliet
Maak het verschil

Een gezonde levensstijl. Iets wat ons vrouwen vandaag de dag blijft bezighouden. De hypes vliegen je om de oren. Fitgirls, superfoods, kettlebels, detoxen. En het ene dieetboek na het andere boek verschijnt. We leven in een wereld waar slank zijn een pré is. En toch zijn we als vrouwen onzekerder dan ooit over onze lichamen en uiterlijk.

Wat we daaraan kunnen doen? Ik denk een hoop, want je hebt zelf in de hand hoe jij jouw levensstijl indeelt. Hoe vaak sport jij nu in de week? Beweeg je voldoende? En hoe vaak bereid jij een gezonde maaltijd?

Allereerst vind ik dat een gezonde levensstijl een relatief begrip is. Drie keer in de week sporten kan voor de ene vrouw als veel worden aangezien en voor een andere vrouw als het minimale. Voor de één zijn koolhydraten een ware boosdoener en de andere zweert erbij voor haar krachttrainingen.

Kortom, een gezonde levensstijl is een levensstijl waar jij je goed bij voelt. Een levensstijl die bij jouw normen en waarden past. Waarin je je energiek voelt, fit en zelfverzekerd. Een balans die je scherp en gemotiveerd houdt.

Toch lukt het veel vrouwen niet om een gezonde levensstijl na te streven. Vaak spreek ik vrouwen in mijn omgeving die nooit tevreden zijn. Niet over hun lichaam, uiterlijk of sport- en voedingspatroon.

Vaak kiezen we voor de makkelijke weg. Je opent een app, kiest je favoriete gerecht en binnen 30 minuten ben jij aan het smikkelen van een maaltijd zonder enige voedingsstoffen die jou energieker en/of gezonder maken.

En dat is precies waar het ‘mis’ gaat. Want de sleutel naar een fit en gezond leven ligt in de keuzes die jij maakt. Bestel je een afhaalmaaltijd of rijd je naar de supermarkt voor boodschappen om zelf een gezonde maaltijd te bereiden? Trek je een zak chips open en blijf je lekker bankhangen voor je favoriete programma? Of geef je jezelf een schop onder je kont en ga je een avondje sporten.
We kiezen te vaak voor de makkelijke weg. De weg van de minste weerstand. En die weg maakt ons niet gelukkig, compleet of in balans. Toch weten we dat het beter is om zelf een maaltijd te bereiden in plaats van af te halen. Toch weten we dat het goed is om minimaal twee keer in de week te sporten.

Tussen weten en doen zit echter een groot verschil. Het verschil tussen je goed of slecht voelen. Zelfverzekerd zijn of niet. Slank zijn of niet. Gelukkig zijn of niet.

Dus dames, kies volgende keer eens niet voor de makkelijke weg! We willen allemaal een gezonde levensstijl en ook jij weet maar al te goed wat je daarvoor moet doen. Maak het verschil!

Charda van der Vliet is eigenaar van Believe in. Zij helpt vrouwen naar een fit en gezond leven met haar succesvolle outdoortrainingen: ‘Functioneel FIT’.

Michiel van Vonderen
Stralend de feestdagen in

Het einde van het jaar is in zicht. Het is bijna kerst en bijna oudejaarsavond. Tijdens de kerst tafelen we wat af en dat doen we het liefst in onze nieuwe kleding volgens de laatste trends. Onze coupe willen we graag feestelijk en niet te netjes, zoals de herfst- en wintertrend. Natuurlijk kun je een afspraak maken met jouw haarstylist, maar deze look is zelf makkelijk te maken. Met deze tips steel jij de show tijdens de feestdagen.

De ‘’wavy look’’ is nog steeds hot. Heb je lang haar en wil je voor een echte ruwe look? Spray dan ‘s avonds een seasalt spray in je natte haar en vlecht je haar in vier strengen losjes in. De volgende dag haal je het los, schud je het haar ondersteboven los en ontwar je het met je vingers. Geef je haar wat meer ruwheid met een texture spray en klaar ben je.

Ben jij meer van de gestyleerde variant, gebruik dan een krultang. Voor veel houdbaarheid gebruik je eerst een beschermende spray op nat haar. Daarna een root & body lift op de aanzet en een volume mousse op de lengtes. Droog en föhn dit goed glad met een borstel en ga tenslotte aan de slag met je krultang. Gebruik niet teveel lak, dit maakt je haar alleen maar zwaar en geeft het absoluut geen natuurlijke look.

Deze look is ook zeker geschikt voor de lob en de korte bob. Het geeft je haar meer volume dan de steile variant, en uiteraard is dit vele malen feestelijker.

Ook de “messy updo” is een look waar je deze kerst zeker de show mee steelt. Heel handig voor tweede kerstdag, want je kan hier de ruwheid van de vorige dag prima gebruiken als basis. Maak je haar bovenop niet te glad, maar gebruik je vingers als kam en maak een staart. Ruw je staart nog iets op door licht tegen te kammen in de punten en draai hem losjes tot een knot. Zet je knot vast met schuifspelden en fixeer hem met wat lak. Wanneer je je knot onderin de nek plaatst, straal je wat meer glamour uit.

Wil je meer fashion, kies dan voor de “happy top knot” bovenop.

Als laatste kun je natuurlijk ook kiezen voor de “sleeklook”.  Deze look zagen we afgelopen FashionWeek al vaak op de runway en is zeker voor echte fashionista’s de look voor de kerst. Gebruik bij deze look ook dezelfde basis als de gestyleerde wavy look. Maak een exacte middenscheiding en maak twee strakke staarten in de nek. Gebruik daarbij het liefst een borstel van varkenshaar, hiermee krijg je de gladste staarten. Draai vervolgens de staarten superstrak rond het elastiek en zet je knotjes vast met schuifspelden. Het is misschien nog even wennen na alle minder gestyleerde looks van afgelopen seizoen, maar met deze look loop jij voor de trends uit. Fijne dagen en een goed 2017!

Michiel van Vonderen is sinds 2014 eigenaar van Kamer 88 haarstylisten. Zijn passie voor mooi haar, creativiteit en de drive zijn gasten te laten glimlachen maken hem tot de haarstylist die hij nu is.

Antoin Peeters
Hip

U heeft waarschijnlijk geen idee, maar als u dit stijlvolle magazine leest, bent u hip. Echt waar, überhip zelfs! Mensen die dit blad niet lezen, zijn niet hip. Dat klinkt misschien wat hard, maar het is gewoon zo. `Vóór hippe mensen, dóór hippe mensen.’ Want alle redacteuren, fotografen en andere medewerkers van 078MGZN zijn natuurlijk ook hip. En dus, en nou komt ‘ie, ben ik ook hip. Yes!

Maar wat is ‘hip’ eigenlijk? Modern, eigentijds, staat in de Dikke van Dale. Ik denk dat het gaat om mensen die de laatste trends volgen, alles uit het leven halen en er bovenal goed uitzien.  Strak in het vel, leuke kleertjes, zoiets volgens mij. Nou, dat met die kleertjes lukt nog wel, maar dat strakke vel…

Zo was ik afgelopen zomer een paar dagen op Ibiza. Net als Dordrecht ook een eiland, maar dan net ietsje hipper. Aangezien ik de beelden van Ibiza ken -schaars geklede dames en opgepompte heren nippend aan champagne bij een zwembad- heb ik er alles aangedaan om in aanloop naar Ibiza er zo hip mogelijk uit te zien. En dat betekent in mijn geval extra veel hardlopen. Mijn rondje begint in het centrum van Dordt, snel voorbij Dupont, dan langs de golfbaan en via de Wantijdijk weer terug naar huis. Elf kilometer.

Ik zeg tegen iedereen dat ik het heerlijk vind. Maar als hipsters onder elkaar durf ik nu wel te verklappen dat er geen bal aan is. Maar ja, ik moet! Anders raakt het lichaam verder in verval en hoor ik er niet meer bij. Komt nog eens bij dat ik regelmatig met m’n kop op televisie kom. Ooit is mij verteld dat tv vijf kilo dikker maakt. Dat ben ik nooit vergeten en volgevreten nieuwslezers leiden alleen maar af.

Hardlopen dus én aan de lijn. Maar ja, het blijft een mission impossible. Want een jonge god word ik nooit meer, nooit geweest overigens.  En het Dordrecht van tegenwoordig maakt het me helemaal moeilijk. In de snelst stijgende hippe stad van Nederland vind je op elke hoek van de straat een zelfgemaakte bonbon, heerlijk stuk taart of ambachtelijke hamburger. Blijf daar maar eens vanaf!

Terug naar Ibiza. Wat was dat geweldig! Een relaxte sfeer, top-dj’s, droomlocaties. En ik voelde me goed, want het was me gelukt om de beoogde kilootjes te lozen. Dan komt die bloemenzwemshort toch net wat beter tot z’n recht. Toch kwam ik er daar achter dat veel van die hippe mensen eigenlijk helemaal niet zo leuk zijn. Ze zijn vooral bezig om hip gevonden te worden door andere hippe mensen. Zie ze liggen op die grote loungebedden, verveeld starend naar hun bling-bling telefoons. Er kan geen lachje vanaf, want dat is niet cool. Geen plezier, alleen maar ‘hip’  zijn. Eén stukje komkommersushi, een bleekselderijstengel en water uit een paars flesje.

Nee, zo wil ik niet zijn. Bekijk het maar met al dat hippe gedoe. Ik doe het gewoon op mijn manier. En die kilo’s zitten er inmiddels ook alweer aan. Je bent zo hip als je jezelf voelt! Laat dat ook gelden voor alle lezers van dit magazine. Of zoals we in onze vriendenkring nog wel eens roepen na een avondje lol: liever te dik in de kist, dan een feestje gemist.

Michiel van Vonderen
Balayage is de trend

Sommige haartrends komen snel en verdwijnen soms nog sneller. Maar de trend balayage is hot en zien we overal. En dat blijft nog wel even. Verschillende variaties in donker en lichter haar zien we in het straatbeeld. ‘Sunkissed’ soft looks of ultra licht verloop, met balayage kan het allemaal.

In 2015 begon het met de ombre: donker bij de aanzet en licht in de punten. Maar omdat deze trend nogal intens was met een groot contrast, was iedereen hier snel op uitgekeken. De balayage is dus een uitkomst en in 2016 zagen we deze trend steeds vaker voorbijkomen.

Maar wat is die kleuring met die moeilijke naam nou precies. In het Frans betekent balayage “vegen” en dat is dan ook precies wat je ziet in je haar. Softe tonen door een natuurtint of gekleurde coupe uitlopend naar een lichtere tint dan aan de aanzet. Eigenlijk een beetje als bij een ombre, maar dan veel subtieler. Balayage is een zogeheten ‘freehand’ techniek, waarbij uit de losse pols het kleurproduct wordt opgebracht. Hierdoor krijg je een natuurlijk effect, maar wil je een wat uitgesprokener kleur, dan is een variant met folies wel aan te raden.

Net als bij een balayage creëer je bij een folyage een overgang in het haar van donker naar licht, maar in tegenstelling tot de balayage wordt hier geen gebruikgemaakt van de freehand techniek, maar van folies. Hierdoor creëer je een stevigere look. Eigenlijk een beetje als de oude vertrouwde highlights, maar dan subtieler. Foilyage werkt wat preciezer en is daarom een iets geliktere variant. Balayage is wat ruwer. Zelf gebruik ik liever de foilyage. Waar je in het voorjaar meer warmere balayage nuances zag zoals karamel en hazelnoot, zie je nu net na de zomer meer koelere varianten. Met de folievariant kan je het haar beter lichter en dus koeler van tint krijgen. Zo creëer je een mooie pareltint of ijsblonde nuance.

Ook zie je nu vaak een bronde variant. Bij een bronde wordt gebruiktgemaakt van lichte, donkere en warme nuances. Hierdoor is het nog speelser en komt je kleur verder tot leven. Deze variant raad ik vaak aan bij dames met een warme natuurkleur. Door ook in het warme segment te kleuren, houd je een mooi contrast met het gezicht, zodat de kleur jou nog mooier maakt.

Met alle varianten heb je weinig last van een uitgroei en je hebt dus weinig onderhoud aan je kleur. Ga jij voor een balayage? Zorg dan wel dat je naar een balayagespecialist gaat. Kijk op Instagram en Facebook welke balayagesalon bij jou past. Ook moet je zorgen dat je jouw opgelichte lokken goed voedt. Een droge bos ambieert niemand, dus laat je goed adviseren door jouw haarstylist voor de perfecte shampoo en conditioner voor jouw haar.

Michiel is sinds 2014 eigenaar van Kamer 88 haarstylisten. Zijn passie voor mooi haar, creativiteit en de drive om zijn gasten te laten glimlachen, maken hem tot de haarstylist die hij nu is.

Marco Boogers
Denktank

Wat was het genieten als sportliefhebber deze zomer, met grote evenementen die elkaar opvolgden en met topprestaties van Nederlanders in de meest uiteenlopende takken van sport. Sanne, Marit, Dorian, ze werden stuk voor stuk Nederlandse sporthelden, na jarenlang trainen in een geweldig topsportklimaat.

In de stad Dordrecht heerst ook een topsportklimaat: er staan geweldige accommodaties, zoals de Sportboulevard, de verenigingshallen van de korfbalverenigingen DeetosSnel, Oranje Wit en Sporting Delta, de atletiekhal aan de Reeweg. Maar we moeten wel met z’n allen constateren dat die geweldige sportomgevingen niet zorgen voor prestaties op het allerhoogste niveau: in bijna alle takken van sport doet de stad Dordrecht niet mee op het hoogste competitieniveau: FC Dordrecht, The Hawks, MNC Dordrecht, de Lions, DeetosSnel en Next Volley spelen allemaal op de op één na hoogste trede en alleen op squashgebied en in het veldkorfbal (Oranje Wit) is Dordt vertegenwoordigd in de hoogste klasse van die bewuste sport.

Het lijkt erop alsof we in sportstad Dordrecht voorlopig even de boot gemist hebben. Natuurlijk, er wordt hard gewerkt aan talentontwikkeling op diverse fronten, maar op topsportgebied tellen we in Nederland niet mee. In de afgelopen tien à twaalf jaar is er veel geïnvesteerd in prachtige accommodaties en infrastructuur. Sport moet je begeleiden, het is belangrijk om structuur aan te brengen, maar in een stad als Dordrecht met een grote sportdichtheid, een gemeente die de sport een warm hart toedraagt en faciliteiten die er geweldig uitzien, moet het toch mogelijk zijn om grote nationale talenten, sporthelden en –heldinnen en topteams die op het hoogste niveau in hun competitie spelen, te kweken. Het is toch jammer dat een club als DeetosSnel, met die geweldige historie en successen in het verleden, (nog) niet bij de nationale top behoort. Het is toch jammer dat clubs als MNC en de Lions noodgedwongen een stap terug hebben moeten doen.

Dordrecht schreeuwt om sportieve boegbeelden en nieuwe helden. Dat valt ook terug te zien bij de Dordtse sportverkiezingen, waar in de categorieën sportman en sportvrouw jaarlijks dezelfde sporters naar de prijzen dingen. Het zou toch geweldig zijn als wij in deze stad sporters van het kaliber Dafne Schippers kunnen voortbrengen. Een groot voorbeeld voor de jeugd, de basis van een topsportlichting.

Deze stad herbergt tientallen clubs, verschillend in niveau en ambitie en stuk voor stuk met een eigen, goede organisatie. Maar om een topsportklimaat te scheppen is meer nodig. Daarom pleit ik voor een denktank, met vijf à zes zwaargewichten uit de sport. Met ex-topsporters en ex-trainers, beleidsmakers op sportgebied, misschien zelfs huidige topsporters die met elkaar nadenken over de topsportkansen van Dordrecht, de mogelijkheden om die kansen te benutten, het beleid dat daarachter zou moeten steken en de uitvoering. Zodat we met deze geweldige stad straks niet alleen op nationaal niveau in de hoogste competities meetellen, maar structureel als sportstad in Nederland gezien blijven worden.

Jantien de Jongste
Ruim baan voor jong Dordts talent

Wat is ervoor nodig om Dordtse jongeren alle kansen te geven hun talent te ontwikkelen? Die vraag stelt de gemeente Dordrecht centraal met de campagne Talent Route 078.

De Dordtse singer-songwriter PollyAnna, zanger Nielson, actrice Merel Baldé, DJ René van der Weijde en fotograaf Ruud Baan zijn boegbeeld en ambassadeur. Stuk voor stuk mensen die hun talent ruim baan geven.
Eruit halen wat erin zit. Dat is waar het bij Talent Route 078 om draait. Dordtse jongeren tussen 6 en 16 jaar moeten de kans krijgen om te ontdekken wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn. Op dinsdag 11 oktober is de Kick-Off voor 250 leerlingen uit de groepen 7 en 8 van de Dordtse basisscholen. In het Energiehuis gaan zij aan de slag met het thema talent om vervolgens te genieten van een optreden van Nielson. Op 20 oktober is er een dag in het teken van talentontwikkeling bij het Stedelijk Dalton Lyceum voor kinderen van 7 tot 12 jaar en hun ouders. Dan is PollyAnna van de partij. Ze treedt op een geeft een workshop songwriting.
Ook na 20 oktober staan er activiteiten op de planning. ,,Allemaal bedoeld om in de stad op te halen hoe talentontwikkeling gestimuleerd kan worden’’, legt Tirza Scholtens, junior beleidsmedewerker bij de gemeente, uit. ,,Alle partijen die met jongeren werken, komen aan bod. Denk aan ouders, leraren, sportverenigingen, ToBe en natuurlijk de jongeren zelf. Als gemeente brengen wij hen met elkaar in contact en hopen we op brede samenwerking tussen en met de partijen. Wij zijn de aanjager.’’ In december moet duidelijk worden wat de opbrengst is van de diverse bijeenkomsten.

Dordtse zangeres PollyAnna volgde haar hart

‘Wees optimistisch en volhardend’

Het is op de kop af twee jaar geleden dat PollyAnna besloot om fulltime zangeres te worden. Ze stopte met haar werk voor een project van FrieslandCampina op het gebied van duurzaamheid en ging helemaal voor haar muziek. En met resultaat, want PollyAnna is inmiddels een ‘household name’ in de Nederlandse popscene. Giel Beelen noemde haar hét Nederlandse talent van 2015 en haar nummer Sing werd een hit.

Tivoli
De avond voordat we haar spreken, heeft ze opgetreden in Tivoli in Utrecht in het voorprogramma van Ronan Keating, maar ze toont geen spoortje van vermoeidheid. Terwijl ze aan de koffie zit, vertelt ze dat het best lang heeft geduurd voordat ze zich helemaal een professioneel zangeres voelde. ,,Als kind droomde ik van twee dingen: de wereld een beetje mooier maken en zingen. Mijn baan had met de eerste droom te maken, maar ik merkte dat mijn werk ten koste ging van mijn creativiteit. Ik was gewoon te moe om teksten te schrijven, het lukte niet meer. Natuurlijk was het eng om mijn baan op te zeggen, ook financieel. Maar het gevoel van blut zijn is voor mij minder erg dan geen muziek kunnen maken. Als ik dat niet kan doen, voel ik een groot gapend gat in mijn ziel.’’

 Artistiek gezin
PollyAnna komt uit een artistiek gezin. Haar oudste zus zong, haar vader is muzikant en haar broer balletdanser. Dat ze goed kan zingen, ontdekte ze als jong meisje in de kerk. ,,Steun van je omgeving is heel belangrijk bij het ontwikkelen van je talent. Ik ben van huis uit enorm gestimuleerd. Toen bleek dat ik kon zingen, kreeg ik zangles, maar ik heb ook gitaarles gehad, op turnen gezeten en toneelspelen geprobeerd. Achteraf heel goed, want dat heeft me geholpen om te ontdekken wat echt bij me past. Ook doorzetten heb ik van huis uit meegekregen. Als ik eenmaal op les zat, moest ik ook elke week gaan, want er was nu eenmaal voor betaald. En als er thuis visite was, moest ik vaak een liedje spelen. Soms baalde ik daarvan, maar ik heb er wel van geleerd om voor publiek op te treden.’’ Hoe fijn een stimulerende omgeving ook is, je moet het uiteindelijk zelf doen, weet PollyAnna inmiddels. ,,Wees optimistisch en volhardend en geloof dat het kan.’’

Liliane Don
Let’s do HIIT!

Vroeger stond ik trots een uur op de crosstrainer te trappen en kon ik zelfs 45 minuten hardlopen –ik kreeg wel alle blessures van dien- en fitness deed ik weleens maar vond ik saai en niet uitdagend. Ik startte in 2013 mijn personal trainingen bij Robert van Boxel. Ik maakte kennis met een andere manier van trainen. Ineens ging er een timer aan en moest ik voluit 35 seconden swingen met een kettlebell, kreeg ik 10 seconden rust en moest ik weer door naar de volgende oefening, waarna ik er ook nog een burpee uit mocht persen. Deze vorm van training noem je High Intensity Interval Training, afgekort HIIT.

Zwetend, misselijk happend naar zuurstof en toch voldaan ging ik na een half uur weer naar huis. Ik liep in het begin krom van de spierpijn, maar dat werd minder. Juist dat gevoel van voldaan zijn motiveerde mij om weer te gaan trainen. Al snel ging het beter, ik herstelde sneller, werd sterker en ik hield het steeds langer vol. En ja, het resultaat werd ook geboekt. Yes, dat voelde goed.

Maar hoe werkt HIIT dan? Door de intensieve, korte en heftige inspanning gaat het vermogen van je spieren om suikers en vetten om te zetten in energie omhoog. Je spieren produceren meer mitochondriën. Deze kleine fabriekjes in je cellen verwerken jouw brandstoffen (vet en suiker) tot bruikbare energie. Hoe meer mitochondriën, hoe efficiënter je spieren zuurstof gebruiken voor het verbrandingsproces. En dat is precies wat je wilt, verbranden! Dat doe je met HIIT, zelfs nog uren na je training. Het is een perfecte training om cardio en kracht te combineren. Het kan puur op eigen lichaamsgewicht en is dus voor alle niveaus toegankelijk. Belangrijk is wel dat je alles uit je training haalt en tot het gaatje gaat, high intensity! Het leuke is ook dat je geen uren hoeft te trainen. Met elke dag een kwartier boek je al progressie.

In mijn personal trainingen en groepslessen is HIIT mijn vorm van trainen en werk ik buiten lichaamseigen gewicht oefeningen ook aanvullend met materialen als kettlebells, medicine balls, dumbells, sandbags en trx. Wanneer je de spieren met gewicht meer belast, vergroot je de spieren, verbruik je meer energie en verbrand je dus beter. Met een focus op de grote spieren als benen en rug. Plaatselijk vet verbranden op de buik bijvoorbeeld, zal niet lukken. Je kunt je buikspieren trainen voor een strakkere buik en een goede core en houding, maar de centimeters gaan alleen weg door te verbranden. Je zal dus benen moeten trainen om je buikvet te verliezen.

Met al deze kennis help ik je hopelijk op weg om je vakantiekilo’s te lozen. Maak een plan, google naar gezonde recepten, begin met trainen en ga ervoor! Je kunt meer dan je denkt. Onthoud: training en voeding zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Heb je hulp nodig, dan ben je altijd welkom voor een kopje thee met een gezonde snack. Voel je fit, let’s do HIIT!

René van der Weijde
Wat drinkt u van ons?

Een vraag die regelmatig voorbijkomt als ik weer eens op een festival de boel muzikaal opleuk met wat houseplaatjes. De vraag wordt niet zo gesteld maar moet ingediend worden in de vorm van een rider. Een rider, zult u zeggen. Waar heeft uw columnist het nu weer over? Welnu, een rider is een document waarin de wensen van de artiest staan. De inhoud daarvan kan zowel redelijk als belachelijk zijn en sommige bands hebben het tot een ware kunst verheven om het de booker of organisatie zo lastig mogelijk te maken.

Je zou maar in de 70’s een vers afgestudeerd communicatiewetenschapper zijn en op een organisatie of boekingskantoor terechtkomen. Heerlijk denk je, met artiesten werken. Mis…

Er worden tien zakken M&M’s voor je neus gesmeten; of je alle bruine er even uit wil vissen.

Dat willen ze namelijk zo, want tijdens een avondje studio zijn de bandleden tot de conclusie gekomen dat bruine M&M’s niet in de zak horen. Hoe een fabrikant het in zijn hoofd haalt om die überhaupt in een zak te doen. Dus hebben ze in de rider op laten nemen dat die er allemaal uit moeten. Ik heb me ook laten vertellen dat het een soort controlemiddel van bands was om te checken of de rider tot in de puntjes nageleefd werd.

Sommige verhalen van artiesten zijn echt ongelofelijk. Zo had Madonna in haar rider op laten nemen dat de ruimte backstage een exacte replica van haar huiskamer thuis moest zijn, want dan voelde de diva zich toch wat meer op haar gemak zo ver van huis. Toegegeven, ze bracht het grootste gedeelte zelf mee maar had nou niet het lef als organisatie om een schemerlampje uit een rek bij IKEA te trekken, want dan waren de poppen aan het dansen en dit nog voor het optreden.

Echter, de meest bizarre eis in een rider komt toch wel van Marylin Manson die het in zijn hoofd haalde om een dame van lichte zeden, zonder haar, maar ook zonder tanden te bestellen… Ik zou zeggen: ga er maar aan staan als organisatie.

Maar ook in ons kikkerlandje hebben ze er een handje van. Ik zat laatst op een festival te wachten om wat plaatjes op te zetten, toen er een band aankwam waarvan de laatste hit uit 2002 dateert. (de band zelf zal roepen: ,,Dat was eind 2002 hoor!”) Ik had zelf geen rider ingediend, dus ik zat achter een soort bordkartonnen hamburger die net iets te lang in de magnetron had liggen zoemen en op een bord van dezelfde samenstelling was gesmeten. Terwijl ik dit culinaire hoogstandje zat weg te werken, kwamen er grote bladen met eten voorbij, coolers met champagne, sushi. Er kwam geen einde aan. Een festivalmedewerker die rood aangelopen was van het sjouwen, keek me een beetje schuldig aan. ,,Ja, voor de band… Tijdens een tour moeten ze goed eten…’’ Ik dacht: tja de gages van bands zijn natuurlijk behoorlijk teruggelopen door de jaren heen, dat kun je maar op één manier compenseren: wraak nemen door middel van je rider.

Ik denk dan zelf altijd: ja, zal ik? Maar ja, ik houd niet van M&M’s en zeker niet van het verspillen van eten, want dat is dus het ergste. Het meeste eten en drinken dat door bands wordt besteld, eindigt in de kliko. Dus nee, geen uitgebreide literaire onmogelijke werkjes in de vorm van een rider voor mij. Bovendien dateert mijn laatste hit ook uit 1999, dus laten we het noodlot niet tarten.

Net thuisgekomen komt de lucht van spruitjes me tegemoet. Ik maak toch snel even in een zwakke poging duidelijk dat spruitjes niet in mijn rider staan. Mijn echtgenote zegt: ,,In mijn rider staat, eten wat de pot schaft”. En dat zouden nu meer party-organisatoren moeten doen.