Precies een jaar geleden kochten Lenneart Stam en zijn vriendin Samara een mooi historisch pand aan de Vriezeweg in Dordrecht. Drie maanden lang klusten zij tijdens alle vrije uren en in alle weekenden. Een al geboekte vakantie werd zelfs uitgesteld en het resultaat mag er zijn! En die uitgestelde verre reis maken ze binnenkort.
Fotografie: Dion Doornik
Het huis aan de Vriezestraat kwam per opbod te koop. Lenneart en Samara woonden destijds in Sterrenburg, maar wilden heel graag in de stad wonen en een historisch pand kopen. Lenneart: “We hadden al een aantal huizen bezichtigd, maar het ideale huis vonden we niet. Oude panden zijn vaak verzakt en hebben grote constructieve verbouwingen nodig. Aan de Voorstraat staan prachtige huizen die we bezochten, er was een bovenhuis dat we helemaal geweldig vonden, maar net iets buiten de binnenstad heb je voor hetzelfde geld een grotere woning. Dat wilden we toch liever. Het voelde vrijwel meteen goed toen we dit huis binnenstapten. De basis bleek na een inspectie goed en we zagen hier veel potentie in.”
Historische vondsten
Drie maanden volgden waarin elke vrije minuut werd besteed aan het klussen in het huis. Best een uitdaging met twee fulltime banen en beide waren nooit verder gekomen dan een spijker in de muur slaan. Lenneart: Op de dag van de sleuteloverhandiging gingen we meteen aan de slag met de sloophamer. Na vijf minuten had ik al een diepe snee in mijn hand. Maar al doende leer je veel van verbouwen. Zoveel dat ik op een gegeven moment zelf een grote lekkage heb verholpen. Je kunt eigenlijk veel meer dan je denkt. Het was ook echt leuk om een oud huis te verbouwen. Achter een lelijke inbouwkast bleek een mooie schouw te zitten en in de oorspronkelijke balken kwamen oude nagels en gekerfde cijfers tevoorschijn. Dat zijn bijzondere vondsten.”
Samara: “Ik kon me in het begin niet voorstellen hoe mooi het uiteindelijk zou worden. Alles was één grote stofhoop in het begin. Daarbij was het vorig jaar zomer ook constant lekker weer. Terwijl iedereen op het terras zat, legde ik samen met mijn schoonmoeder een vloer met 35 graden. We hadden een vast groepje helpers die zoveel hebben gedaan, dat was heel fijn.
Maar ik zou zo’n project niet snel meer doen, ondanks dat we maar één kleine tegenvaller hebben gehad. In de vloer van de gang en de keuken bleek houtrot, houtworm en zwam te zitten. Die klus moesten we wel uitbesteden, want dat kun je zelf niet verhelpen en daarbij moest het snel gebeuren, want de keuken zou niet veel later gemonteerd worden. Op die momenten heb je wel een beetje stress omdat er een planning waarin alles samenhangt.”
Kringloop vondsten
Lenneart vond het belangrijk om oude elementen terug te laten komen in het historische pand. In plaats van de trap te renoveren werd gekozen om deze helemaal zelf op te schuren en opnieuw in de lak te zetten. Samara: “Het is zonde om zo’n mooie trap niet terug te brengen in de originele staat. Dat hebben we ook met een aantal schouwen gedaan en op zolder komen door middel van kleurgebruik de oude balken veel meer tot zijn recht. Ik vind het dan ook heel leuk om oud en nieuw te combineren. Ook in het interieur. We zijn daar nu volop mee bezig. Onze spullen uit het vorige huis komen niet in alle ruimtes tot zijn recht. De bank is nieuw, maar we willen nog graag een andere eettafel. Ik ga ook regelmatig naar de kringloop en kom dan thuis met een vaas of bijzettafel. Of Lenneart loopt ermee op zijn rug de halve stad door. Maar dat is juist leuk. We winkelen graag bijLoods5 en de Karwei heeft tegenwoordig hele toffe dingen. Een inrichting moet ook groeien, vind ik.
We vinden het beide belangrijk dat het huiselijk is. Vandaar dat we ook op de muren voor groen hebben gekozen. Dat geeft een warmere basis dan bijvoorbeeld grijs.”
Ook Lennart heeft een inbreng in het interieur. Als grafisch vormgever richt hij zich op wat er aan de wanden hangt in hun huis. “Het is leuk om ermee bezig te zijn. Fotografie is een hobby van me. Door onze reizen zijn we op bijzondere plekken geweest die ik heb gefotografeerd. Het is mooi om deze herinneringen in te lijsten en ze in huis op te hangen, dat brengt sfeer. In de hal hebben we foto’s opgehangen van de Vrieseweg in 1900, die hebben we uit het Stadsarchief gehaald. Het is een gemoedelijke foto en zo is deze buurt ook. Iedereen zegt elkaar vriendelijk gedag. Sinds we hier wonen hebben we geen seconde meer teruggedacht aan Sterrenburg. Het voelt heel goed hier.”