Kattenliefhebbers pas op: eenmaal binnen bij Kattencafé Stripe, wil je nooit meer weg. Misty, Keera Balou, Kiki, Nemo, Indy, Joep en Nala hebben een hoog knuffelgehalte. Eigenaar Monique Rozendaal ziet trots hoeveel positieve energie de gasten, zijzelf en de vele vrijwilligers krijgen van de schattige maar ook eigenwijze pluizenbolletjes.
Auteur: Diana Hanneken
Fotografie: Rob van der Teen
Ongeveer een jaar geleden gebeurde het. Met een vriendin bezocht Monique – kattenfan en eigenaar van Ferb, Jimmy en Stripe, vandaar de naam – een kattencafé in Rotterdam. Afgekeurd voor haar werk dat ze de afgelopen 27 jaar met veel plezier bij de Aldi deed, was Monique op zoek naar een nieuwe uitdaging. ‘Ik wist het meteen. Dat wil ik ook.’ Wat volgde is een zoektocht naar een geschikte ruimte en het behalen van de benodigde papieren. De ruimte vond de Zwijndrechtse in de gezellige Vriesestraat in de Dordtse binnenstad. In september verhuisden de acht bewoners van het asiel naar hun nieuwe compleet verbouwde paleis.
Karakters
‘Even voor de duidelijkheid. Het is niet de bedoeling dat mensen hun kat meenemen naar het Kattencafé of achterlaten. Ze zijn ook niet te koop. De groep katten is ook niet toevallig tot stand gekomen. In het asiel in Gorinchem, waar ze vandaan komen, is door een kattengedragskundige goed gekeken hoe de katten met elkaar omgaan. We hebben twee stabiele moeders met zes kittens waarvan de karakters zich nog ontwikkelen. Ze gaan heel goed samen. De een is aanhankelijker dan de andere en dat is prima. In een grote kast achterin het kattencafé, waar ook de kattenbakken in staan, is er genoeg ruimte voor ze om zich terug te trekken. Bij vragen, ziekte of behandeling van de katten, kunnen we terugvallen op de deskundigheid van het asiel.’
Sociale functie
Monique weet zich omringd door een groep van vijftien vrijwilligers. ‘Ik ben echt ontzettend dankbaar voor al die hulp. Behalve het bedienen, moeten ook de katten goed verzorgd worden. Voor mij alleen is dat niet te doen. Ik maakte me daar van tevoren wel zorgen over, maar dat bleek onterecht. Mensen werken graag hier. Het mes snijdt overigens aan twee kanten. Ook voor de vrijwilligers, een hele uiteenlopende groep qua leeftijd en achtergrond, is dit een plek om tot rust te komen of om structuur te vinden. Stripe heeft ook een sociale functie.’ Vriendin en vrijwilliger Ilona knikt bevestigend. ‘Voor een betaalde baan ben ik afgekeurd. Het is heerlijk om hier ontspannen bezig te zijn en wat te kunnen betekenen.’ Monique: ‘Door corona hebben we meer tijd voor elkaar en voor elkaars, soms hele pittige, verhalen. Een geluk bij een ongeluk.’
Kat op schoot
Monique zat volop in de plannen voor het kattencafé toen in maart alle horeca dicht ging. Het weerhield haar er niet van om door te zetten. ‘Tuurlijk ben ik geschrokken, maar ik was al zo ver in de voorbereiding. Bovendien raakte ik er steeds meer van overtuigd dat het een succes zou worden.’ Ze kreeg gelijk. Vanaf de eerste dag na de opening in oktober zat het kattencafé helemaal volgeboekt. Zonder haast genieten de gasten van een kop koffie met een gebakje of een broodje in de gezellige huiskamer van elkaar omringd door spinnende katten. Voeren mag niet, de katten hebben hun eigen voeding, maar verder kan eigenlijk alles zolang het welzijn van de dieren niet in het geding komt. Ook werken is mogelijk, als je niet bang bent dat er af en toe een kat over het toetsenbord loopt. Met heel veel boekingen in het vooruitzicht moest Monique na een topweek alweer noodgedwongen sluiten. ‘Een grote teleurstelling, maar wat hebben we mooie, leuke en positieve reacties gehad. Misty, Keera, Balou, Kiki, Nemo, Indy, Joep en Nala hebben al veel meer harten gestolen dan ik voor mogelijk heb gehouden.’