Het huis met de negen

Aan de Dordtse Draai staat een prachtig historisch pand met uniek uitzicht op de Kalkhaven en de Grote Kerk. Het huis staat er al meer dan 200 jaar. Sinds twee jaar wordt het bewoond door Robert Pennings en Nathalie Barendswaard. “Wij zijn slechts passanten, we voelen ons bevoorrecht dat wij hier mogen wonen.”

Tekst: Anne-Marie Loran | Foto’s: Rob van der Teen

Alleen de entree imponeert al. Maar niet alles is wat het lijkt. De oude marmeren vloertegels zijn origineel, het ‘marmer’ van de lambrisering is erop geschilderd. “De gang kreeg daardoor nóg meer allure”, vertelt Nathalie enthousiast, “het was echt een cadeautje!”
Nathalie woont al 30 jaar in Dordrecht, de van oorsprong Haagse Robert woonde in Woerden toen hij haar leerde kennen. Het was meteen zijn eerste verrassende kennismaking met Dordrecht. Hoewel beiden in een eigentijds huis woonden, besloten ze al snel om samen op zoek te gaan naar een oud pand. “We dachten: als we dan opnieuw beginnen, laten we het dan helemaal anders doen”, licht Nathalie toe. Voorwaarde was wel dat ook de vier studerende kinderen er hun uitvalsbasis konden hebben.

Avontuur
Het huis aan de Draai kwam toevallig op hun pad en voelde direct goed. “Toen we hier voor het eerst gingen kijken, had
het iets avontuurlijks”, vertelt Robert enthousiast. “In de gang op de eerste etage kwamen we wel negen deuren tegen! Elke ruimte was een verrassing.” Het deurenparadijs is inmiddels flink teruggeschroefd. Maar Robert en Nathalie hebben ook veel oude elementen teruggebracht, zoals de en-suitekasten met paneeldeuren. Weliswaar met hun eigen draai eraan, want de schuifdeuren zijn vervangen door zwarte stalen deuren met glas.

     

Robert en Nathalie zijn bewust eerst in het huis gaan wonen. “Omdat je dan beter aanvoelt hoe je het wilt gaan inrichten”, vertelt Robert. “Elke ruimte hebben we als apart project benaderd. We zijn begonnen met de fundamenten en met de zolder, want daar was honderd jaar niets gedaan. Je kon er net staan. Door dakkapellen te plaatsen, hebben we er twee slaapkamers kunnen maken.” Een andere grote verbouwing was hun eigen slaapkamer, waar een badkamer en suite met inloopkast is gerealiseerd. Die ruimte is, mede dankzij de ornamenten, de schouw en het geweldige uitzicht, de kroon op hun werk geworden.

Snel schakelen
En toen kwam corona. Terwijl er allemaal Dordtse vakkrachten bezig waren, moesten Robert en Nathalie opeens vanuit huis werken. Maar volgens Nathalie bood dat ook voordelen. “Als er vragen waren, konden we snel schakelen. Vanuit de meterkast konden er bijvoorbeeld geen draden rechtstreeks naar de keuken worden getrokken, omdat er geen ruimte onder de marmeren gang zit. We hebben toen in overleg besloten om de draad eerst naar buiten te leiden om via een gat in de kamer bij de keuken te komen.”
Het uitzicht vanuit de eetkamer is fantastisch, het is net een schilderij. De kleuren in deze ‘winterkamer’ blenden mooi met de lucht en het water van
de Kalkhaven. Op de groenblauwe muur komt het opvallende tableau van de kruiswegstaties, achtergelaten door de vorige bewoner, prachtig tot zijn recht.

     

Het interieur getuigt van lef, mede dankzij het advies van lokale ondernemers. Naast de in ere herstelde haard bij de zwarte marmeren schouw hangt een moderne lamp met verschillende ronde vormen en diagonale lijnen. Een luchtig metalen armatuur boven de drie meter lange houten tafel lijkt te golven in de ruimte.

Geworteld
In de ‘zomerkamer’ met terra kleuren staat een klassieke houten vitrinekast. Behalve kunstobjecten hebben ook de oude typemachine van Roberts vader en de Singer naaimachine van Nathalies oma er hun plaatsje gekregen. Nathalie: “Alles wat wij in onze afzonderlijke huizen hadden, komt in dit huis heel mooi samen.”
Achter de zomerkamer ligt de tuin die onlangs door Eric Bijl is opgeleverd. “Een totaalproject van drie maanden, omdat we werden geconfronteerd met afwateringsproblemen”, vertelt Robert. Het resultaat mag er zijn: een tuin die zestien centimeter hoger ligt, met als eyecatcher de olijfboom die zelfs nog ouder is dan het huis. Ook Robert en Nathalie zijn inmiddels aardig geworteld. “We zijn passanten, maar wel voor de langere termijn.”