De Dordtse kunstenaar Bart Rombout is bekend om zijn kleurrijke werk. De kleuren in zijn werk staan in schril contrast tot de chronische depressie die Bart al jaren met zich meedraagt. Deze combinatie is de aanleiding voor zijn deelname aan het sokkenproject van Let’s do Goods.
Tekst: Diana Gerritsma | Foto’s: Sylvia Kuiper
Een organisatie die de wereld mooier wil maken op sokken. Letterlijk. Door sokken te verkopen die ontworpen zijn door kunstenaars ‘met een randje’. Voor elk verkocht paar wordt een paar warme wandelsokken gedoneerd aan een goed doel zoals het Leger des Heils en de Voedselbank. Voor veel mensen die in armoede leven of zelfs dakloos zijn, is iets simpels maar essentieels als een goed paar nieuwe sokken namelijk verre van vanzelfsprekend.
Bart ontvangt in zijn ruime, lichte atelier samen met adoptiehond Sproet. Tussen de felgekleurde doeken en sculpturen vertelt hij buitengewoon open en eerlijk over zijn depressie, zijn suïcidale gedachten en hoe hij toch dagelijks de kracht vindt om uit bed te komen, het leven aan te gaan en zijn innerlijke donkere passagier te trotseren.
Bart kampt al zijn hele leven met depressieve gevoelens maar slaagde er toch in om een succesvolle kapperszaak op te bouwen en had een bruisend sociaal leven en alles wat daarbij hoort. Toen hij echter alweer meer dan tien jaar geleden een snowboardongeluk kreeg waardoor hij thuis kwam te zitten, ging het mis. Hij verloor zijn zaak, zijn huis en de grip op zijn leven en belandde na wat omzwervingen in de psychiatrie. Hij werd opgenomen en kreeg creatieve therapie aangeboden, daar ontdekte hij zijn talent. Dat werd al snel opgepikt en er ontstond veel interesse in zijn werk. Bart was gevallen maar een kunstenaar was opgestaan. De depressie werd een vast onderdeel van zijn leven. Alles heeft hij geprobeerd maar de donkere periodes blijven terugkomen. Na vele jaren van opnames, therapieën en medicatie heeft hij zich er, voor zover dat gaat, bij neergelegd dat hij hier altijd mee zal blijven kampen. Maar wel altijd met die nooduitgang achter de hand. “Ik noem het nooit zelfmoord, altijd zelfdoding want ik vind dat ieder het recht zou moeten hebben om over zijn eigen leven te beschikken.”
Heb je je leven geaccepteerd zoals het is?
“Ik ben gestopt met proberen te accepteren. Ik focus me op de dag die voor me ligt en denk niet verder dan dat. Het gaat stabiel kut, zeg maar. Ik kamp dagelijks met negatieve gedachten en schuldgevoelens. Heb moeite met mijn eigen emoties en draag dus altijd suïcidale gedachten met me mee. Maar ik sta op en dan zie ik wel wat de dag brengt. Schilderen helpt.”
Hoe ben je bij het sokkenproject van Let’s do Goods gekomen?
“Ik werd benaderd door Niels, de initiatiefnemer van het project, dat ze graag een Dordtse sok toe wilden voegen aan de collectie. In eerste instantie had ik er weinig zin in. Ik dacht, dan willen ze vast iets afgezaagd met de Grote Kerk of zo. Maar toen bleek dat het om een kunstwerk van mij ging, heb ik toegestemd. Ik vind het ook een mooi project omdat ik weet hoe het is om alles te verliezen, geldzorgen te hebben. Ik heb mensen om me heen die me helpen maar dat geluk heeft niet iedereen.”
In zijn atelier staan alle sokken tentoongesteld en die van Bart staat, met het oorspronkelijke kunstwerk erachter, op een eigen sokkel. De sok is The Lunatics gedoopt, naar de naam die hij en zijn huisgenoten in de psychiatrie gaven aan de creatieve afdeling aldaar.
Waar komt al die kleur vandaan terwijl je zelf in zo’n duistere wereld zit?
“Ik weet het eerlijk gezegd niet, het gaat vanzelf. Maar ik ben wel iemand van grote contrasten. Zwart of wit, alles of niets, er zit niets tussenin.” En dat is wat je ook terugziet in zijn werk. Op het eerste gezicht zie je vooral contrast maar wie beter kijkt, ziet de kunstenaar die twee mensen in zich verenigt -eentje die er liever uitstapt en eentje die wil leven- erin terug.
___________________________________________
Denk je aan zelfmoord?
Bel 0800-0113 en praat vandaag nog met iemand of chat via www.113.nl.
___________________________________________
