28 jaar oud, Dordts gemeenteraadslid, Dordtenaar die trots is op z’n stad.

Fotografie: Rob van der Teen

‘Dordtse jongeren wonen, studeren en werken straks in een doodstille stad’

Waar ik me groen en geel aan kan ergeren? Het gemak waarmee jongeren het ondergeschoven kindje zijn door de kleingeestigheid van een handvol inwoners van onze stad. Want ja, iedereen ziet dat jongeren langer thuis blijven wonen. De reden is ook bekend: het is duur en moeilijk om een huis te vinden. Het is dus niet echt een keuze, zeg maar, en de oplossing duurt nog jaren. Om het positief te zien: jongeren vertrekken dus minder snel naar Rotterdam of Breda en blijven lekker hier. Dat is ook logisch, want je kunt hier sinds kort gewoon studeren. Ga vooral eens kijken bij de fantastische MBO- en HBO-opleidingen die op het Leerpark en in ons centrum worden aangeboden. 

De afgelopen jaren kwamen er ook meer banen voor jongeren. Er is meer daghoreca bijgekomen en die staat te springen om personeel, op DistriPark komt steeds meer werk en ook de bezorging van boodschappen wordt veelal door jongeren gedaan. Dat is ook de ambitie van Dordt, onze jongeren behouden. Ervoor zorgen dat ook zij hier een fijn leven op kunnen bouwen. 

Dus: ze wonen hier, ze werken hier en ze studeren hier. “Maar uitgaan dan?”, hoor ik je denken. Laten we eerlijk zijn, dat is treurig gesteld. Sterker nog: “Dordrecht zal nooit een studentenstad worden”, hoor ik zelfs zeggen. Dat waag ik te betwijfelen, simpelweg omdat hier toch echt studenten wonen en dat gaat de komende jaren er zeker niet minder op worden. En, o wee, als een enthousiaste binnenstadsondernemer dan iets wil doen om ook voor jongeren een toffe uitgaansavond te organiseren of een mooie gelegenheid te openen. Dan staat de hele goegemeente op de achterste benen. Want na twee doodsaaie en vooral doodstille coronajaren moet er vooral niks meer gebeuren en alles zo blijven zoals het is. De afname van het aantal uitgaansplekken waar je in de avond of nacht naartoe kunt, staat in schril contrast met de dikke stapels meldingen en procedures aangezwengeld door de klagers.

En is er dan ook echt onaanvaardbaar veel overlast in onze stad? Of worden er grootschalig regels aan de laars gelapt of vergunningen niet nageleefd? Niets van dat. Ik zie juist veel ondernemers die (te veel) water bij de wijn doen om toch tot een oplossing te komen. Een dagtaak hebben ze aan al dat contact met de omwonenden die jou niet zien zitten. Alle moeite ten spijt, de klagers slaan het toch gewoon in de wind. Want zonder compromis bereik je het meest: door klachten en rechtszaken kun je de boel jarenlang vertragen. In het beste geval zal de moegestreden ondernemer het vanzelf opgeven. Een starre minderheid gijzelt op deze manier de rest van de stad. En erger nog, een hele generatie. We hebben het eerder zien gebeuren en dat is eeuwig zonde. 

Het kind van de rekening? De jongeren. Want die wonen, studeren en werken straks in een doodstille stad. Dat is slecht voor Dordt en moeten we niet laten gebeuren.