Pascal Bosschaart (43) is sinds het begin van dit voetbalseizoen assistent-trainer bij FC Dordrecht dankzij de samenwerking met Feyenoord, dat de Rotterdammer – evenals een viertal spelers – aan
‘Dordt’ uitleende. Bosschaart beleeft een prima eerste helft van het seizoen in Dordrecht met onder andere een 5-2 zege op SC Cambuur, de club uit Leeuwarden waar hij tot dit seizoen werkzaam was.
Was het voor jou een logische stap om na je actieve voetbalcarrière als trainer verder te gaan?
“Absoluut niet. Voordat ik het trainerschap inging, heb ik gesolliciteerd bij de politie. Dat had me altijd al getrokken. Daar was ik redelijk ver mee, tot ik tijdens mijn vakantie in een telefoontje kreeg van Henk de Jong of ik hem wilde bijstaan in zijn staf bij SC Cambuur. Dat was wel een stap die ik nog in de voetballerij wilde maken, in 2019.”
Wat is de mooiste periode uit je actieve voetballoopbaan geweest?
“Onbetwist Australië. Feyenoord was een droom om daar te mogen voetballen. Maar het leven en alles erop en eraan was de periode in Australië. Door het avontuur, het land, het klimaat, als mens ben je één van iedereen. Als voetballer heb ik overigens niet het maximale uit mijn loopbaan gehaald, omdat ik van het leven hield. Ik ben een levensgenieter.”
Waar haal jij, als voetbaldier, je energie uit?
“Niet alleen uit het voetbal, maar uit het hele leven. Ik zeg altijd: elke dag als je opstaat, ben je een gezegend man en dan moet je er het beste van maken. Ik vind het voetbalspelletje superleuk, om je ervaring en expertise over te brengen is een mooie bijkomstigheid. Daar haal ik, hoewel het een hoop werk is, wel mijn energie uit.
In hoeverre ben je veeleisend?
“Ik verlang van mezelf en van anderen dat er honderd procent gegeven wordt. Slecht trainen kan altijd, maar je kan er alles aan doen om het maximale eruit te halen.”
Ben je een karakter?
“Ik hoor heel vaak dat ik een bijzonder persoon ben, maar ik vind het lastig om over mezelf te praten. Ik zie er niet uit als een standaardpersoon, het is een bewuste keus om mijn baard te laten staan. Wat ik wel heel jammer vind, is dat mensen die mij niet kennen denken dat ik heel arrogant ben. Dat vind ik het meest vervelende wat mensen over mij zeggen. Ik ben juist een van de minst arrogante mensen.”
Naast de baard vallen ook je tatoeages op. Wat was je eerste?
“Mijn eerste tatoeage waren drie Chinese tekentjes op mijn bovenarm, waarin mijn naam, geboortedatum en sterrenbeeld zijn vermeld. Ik neem niet lukraak tatoeages, ze hebben allemaal wel een bepaalde betekenis. De mooiste staat op mijn kuit, een vers van de Dalai Lama dat je elke morgen dat je opstaat gezegend bent. Ik neem nooit tatoeages in mijn nek of in mijn gezicht.”
Hoe belangrijk is familie voor je?
“Ik ben een familieman. Mijn ouders leven nog en komen regelmatig bij FC Dordrecht kijken. Daarnaast heb ik twee dochters: de één danst op redelijk hoog niveau en de jongste speelt gitaar. Naast het voetbal vind ik het belangrijk om tijd voor andere dingen te houden, zoals padellen.”
Verbazen de prestaties van FC Dordrecht jou?
“Na de eerste week heb ik gezegd dat ik geen genoegen zou nemen met plaats zestien tot en met achttien en dat het linkerrijtje haalbaar moest zijn, maar ik denk dat een plek bij de eerste zes niet eens onverdiend is.”
Welk doel wil je zeker nog realiseren?
“Ik wil ooit nog het diploma Coach Betaald Voetbal halen en ik zou ooit graag nog eens hoofdtrainer willen zijn bij Feyenoord. Of dat over vijf, tien of twintig jaar is, maakt me dan niet uit. Nu vind ik het leuk om assistent te zijn. Bij FC Dordrecht krijg ik veel vrijheid van hoofdtrainer Michele Santoni, met wie de samenwerking heel goed verloopt nadat we in het begin even moesten zoeken omdat we verschillende persoonlijkheden zijn.”