Wereldartiesten, een expositie en boek, maar toch bescheiden

In Dordrecht en daarbuiten kun je er niet meer omheen: fotograaf Ruud Baan (54) werkte met grote merken, wereldartiesten en had ter ere van zijn 25-jarig jubileum een tentoonstelling in de Kunstkerk in Dordrecht. Het zaadje voor deze carrière werd geplant in zijn jeugd. Dit is het verhaal van de man achter de lens.

Tekst: Roxanne Sebes | Fotografie: Ruud Baan

Het is nog maar twee jaar geleden dat na het overlijden van zijn moeder Ruud Baan door de spullen van zijn ouders ging en ontdekte dat zijn vader wel een heel goede amateurfotograaf was. Zijn vader overleed al enkele jaren eerder. “Ik had dat graag eerder gezien. Ik heb nog niks met het werk gedaan, maar uiteindelijk wil ik er wel iets mee doen.”

‘25 jaar is een lange periode qua evolutie in fotografie, techniek en manier van werken’

Van ‘doka’ naar NN-gebouw Rotterdam

De familie Baan had een ‘donkere kamer’ in huis, de plek waar fotografen hun negatieven ontwikkelen. “Ik hielp mijn vader daarbij en keek mee. Op die manier is de liefde voor fotografie erin geslopen,” herinnert Ruud zich. Als kind tekende en schilderde hij al, maar rond zijn zeventiende, achttiende jaar gaat hij voor het eerst fotograferen. “Ik heb het lang tegengehouden. Ik had veel baantjes, was een beetje aan het lapzwanzen.” Toch gaat hij naar de Kunstacademie in Tilburg en volgt de avondschool om te verkennen of dat iets voor hem is. Daarna zet hij de stap naar de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Vanuit Rotterdam reist hij tijdens zijn studie heen en weer. “Onderweg naar school zag ik de reclame van Edgar Davids voor Nike op het gebouw van Nationale Nederlanden. Ik dacht: wow, dat zou ik graag willen maken. In 2015 hing daar mijn werk. Dat was wel een momentje.”

Ruud studeerde cum laude af aan de Academie. “Niemand in het werkveld heeft ooit naar mijn diploma gevraagd of weet dat ik cum laude was afgestudeerd. Dus wat betekent het eigenlijk? Voor mij was het tijdens mijn studie een bevestiging dat ik het goed deed. De leraren en mede-studenten waren positief. Daar ging het mij om. Elk mens heeft volgens mij bevestiging nodig. Nu nog steeds.”

Onderdeel van het afstuderen was een expositie. Ruud nodigde daar agentschappen voor uit. Bij één van die agentschappen sloot hij zich aan, waarna de eerste opdrachten volgden, waaronder voor Nike.

Cirkel is rond

Doordat zijn vader fotograaf was, heeft Ruud van zichzelf als kind veel dia’s. Bij zijn eigen dochters lijkt er ook iets aangewakkerd te zijn. Zijn oudste dochter studeert aan de Hogeschool voor de Kunsten richting Film in Utrecht en zijn jongste dochter studeert mediavormgeving. “Ik vroeg altijd wat ze van mijn foto’s vonden. Ze hebben allebei een goed oog en een vrij duidelijke mening.” De favoriete foto van zijn jongste dochter is die van rapformatie Broederliefde, in de setting van het laatste avondmaal. Zijn andere dochter kiest een foto van een auto in de woestijn. “Het is toch met de paplepel ingegoten. Eén van mijn dochters heeft stage bij mij gelopen en ze hielpen beide mee bij de expositie. Dat is wel heel bijzonder.” En zo is de cirkel in de familie Baan rond.

Bewogen tijd

Op school zei Ruud met zijn mede-studenten: als je een boek hebt, kun je stoppen. De publicatie van een boek komt steeds dichterbij. De titel is er al: Bewogen tijd, 25 jaar. “De titel kun je tweezijdig interpreteren. Het gaat over een bepaalde tijdsperiode van 25 jaar waarin veel gebeurd is, met ups en downs. Beweging zit ook in mijn werk. Het betekent letterlijk veel beweging, contrast en er zit veel energie in.” De expositie in de Kunstkerk was voor Ruud al een trip down memory lane. “25 jaar is een lange periode qua evolutie in fotografie, techniek en manier van werken.”

De fotograaf blijft hoe dan ook met beide benen op de grond staan. “Het is niet de grote Ruud Baan-show. Ik doe alles met vrienden en mensen samen. Dingen komen op mijn pad, maar zonder al die mensen om mij heen lukt het niet. Bij de expositie dacht ik: wie zit daarop te wachten? Uiteindelijk krijg ik er veel liefde en aandacht voor en waardeer ik het enorm dat mensen de tijd nemen om langs te komen. Het is ook heel leerzaam om een keer al je werk zo te bekijken en erbij stil te staan.”

Voor nu focust Ruud zich op de korte termijn. “Ik zou niet weten waar ik over 25 jaar sta. Of lig! Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Fotografie blijft een liefde van mij en is onderdeel van mijn leven.”

Lees hier het vorige artikel: The Coffee Factory | De kracht van koffie

Geniet jij ‘s ochtends ook zo van je eerste kopje koffie? ☕️

Dat is niet gek! Voor veel mensen is koffie zetten een belangrijk deel van hun ochtendritueel. Anderen drinken hun koffie zonder er echt bij na te denken. Maar koffie is veel meer dan alleen een oppepper! Het heeft een unieke sociale kracht, de verbouwing ervan heeft impact op mens en natuur en het dient als een moment voor jezelf. 

Lees voor een ander beeld over jouw koffie het artikel!