Jan-Cees Korteland groeide op met en tussen de boten en buitenboordmotoren, in het familiebedrijf Korteland Watersport (Jan-Cees nam het roer over in 2012). Misschien dus niet heel bijzonder dat hij nog steeds graag op het water vertoeft. Wel bijzonder: Jan-Cees behoort tot de wereldtop van het powerboatracen. In 2020 werd hij, samen met broer-navigator Paul, zelfs wereldkampioen.

✍🏻: Diana Gerritsma

Wat houdt powerboatracen precies in?
“Zo hard mogelijk varen met een boot; tot wel 142 km per uur. In het powerboatracen heb je verschillende disciplines en ik doe mee met de offshore-klasse; op zee racen we een uitgezet parcours. In het weekend doen we twee races; van 80 en 120 km. Dat drie weekenden achter elkaar en dat samen vormt het wereldkampioenschap. Ik doe ook mee aan lange
‘endurance-races’, zoals bijvoorbeeld de Pavia-Venetia race. Dan race je in één dag de rivier de Po uit; 400 km. De finish in Venetië is echt magisch.”

Hoe ben je in het powerboatracen beland?
“Door het werk van mijn ouders ben ik van kleins af met boten aan het rommelen, als 5-jarige had ik al een eigen bootje. Later kwamen daar de motoren bij, het sleutelen, experimenteren. Zo ben ik natuurlijk ook in dit werk gerold en ik bleef altijd bezig met uitvogelen hoe ik zo’n boot nou zo snel en goed mogelijk kon laten varen. Ik kwam in het racewereldje terecht en daar heb ik een goed netwerk opgebouwd. Toen ik het bedrijf van mijn vader overnam ging dat voor maar ik heb in die tijd een plezierboot omgebouwd tot powerboat. In 2020 werd ik benaderd door de UIM, -de FIFA van het powerboatracen- die graag eens een Nederlandse deelnemer wilden in Italië. Toen heb ik samen met mijn broer de sprong gewaagd. We werden meteen Europees en wereldkampioen.”

Waarom is powerboatracen in Nederland geen grote, bekende sport? De Telegraaf noemde je zelfs de Max Verstappen op het water.
“We zijn wel bezig geweest om hier iets te organiseren maar we lopen tegen veel vooroordelen aan. Over milieu en veiligheid bijvoorbeeld. Terwijl de motoren aan de strengste milieueisen voldoen en ook op gebied van veiligheid is dat zo. In Italië, waar dit een grote sport is, is dat veel beter geregeld. Zo nu en dan is er wel wat media-aandacht maar het leeft niet echt. Maar we hebben wel een trouwe schare supporters hoor!”

Topsport, een eigen bedrijf, een gezin. Hoe combineer je alles?
“Het komt vooral neer op fit blijven en dat doe ik door “Het komt vooral neer op fit blijven en dat doe ik door bijvoorbeeld elke dag op de fiets of skeelers naar het werk te komen. Gewoon een simpel opoefietsje hoor. In de winter schaats ik veel en zo blijf ik vanzelf in vorm.”

Powerboatracen is fysiek een zware sport?
“Ja, een race duurt misschien maar een uurtje maar je hele lijf staat continu strak. Vooral je benen maar ook voor je rug en je schouders is het pittig om de klappen die je met de boot maakt op het water op te vangen. We hebben races gewonnen puur omdat anderen het fysiek niet meer volhielden. Het varen trainen we op de rivier. Op de Noord of op de Lek. Ook voor de oriëntatie. Mijn broer navigeert, hij is het tactische brein op de boot zodat ik me alleen maar hoef te concentreren op het varen. We zijn perfect op elkaar ingespeeld.”

Ben je dagelijks bezig met de sport?
“Als we niet varen zit ik thuis op de bank routes te bestuderen of races terug te kijken, van onszelf en van de concurrentie; wat kan beter, wat ging goed? Samen met mijn broer analyseer ik elke race.”

 Waar bestaat je ‘renstal’ uit?
“De boot natuurlijk en verder is het vooral pakken en helmen. Een beetje gereedschap en een tent waar de boot onder staat. Mijn broer en ik doen alles zelf; sowieso is het een prijzige aangelegenheid om een entourage mee te nemen en daarbij zijn we zelf handig genoeg en vinden we het ook leuk.”

Is powerboatracen een gevaarlijke sport?
“Ja. Ik ben niet bang maar er gebeuren ongelukken. Er zijn veel veiligheidsvoorschriften voor kleding en helm natuurlijk en er mogen geen uitstekende delen in de boot zitten. Ik train daarnaast ook om mezelf te redden uit een onderwatersituatie. Dan word ik in een kleine capsule de haven in ‘gegooid’ en moet ik mezelf bevrijden. Ik heb lucht bij me en er zijn duikers bij maar het is geen fijne training; je bent totaal gedesoriënteerd. Het belangrijkste is leren rustig te blijven in zo’n situatie.”

Die liefde voor snelheid, komt die nog op andere manieren tot uiting?
“Als er maar een stuur in of aan zit…alles is voor mij een wedstrijd, op mijn oude fiets haal ik regelmatig een wielrenner in, haha. Daarom heb ik dus maar nooit mijn motorrijbewijs gehaald; ik weet dat dat binnen de kortste verkeerd afloopt…”

Bekijk hier alle artikelen