“Ik moest een beetje huilen van blijdschap”

Wereldkampioen worden, wie fantaseert er niet over zo nu en dan? Of je nou fantastische taarten bakt, heel goed kunt voetballen of een gewiekste schaker bent; een droom voor velen. Voor de Dordtse Sam (spreek uit Sem) Stolp kwam deze droom onlangs uit; met zijn 7 jaar sleepte hij afgelopen november in Rotterdam de eerste prijs binnen op het Dutch Pinball Open, en werd hij in de jeugdklasse wereldkampioen flipperen.

Tekst: Diana Gerritsma | Foto’s: Rob van der Teen

Thuis bij Sam treffen we een nuchtere jongen die best even wil kletsen over zijn prestaties maar liever niet te lang want hij gaat zo weer buiten voetballen met beste vriend Gerrit (die overigens tweede werd) en broer Ryan. Zijn trofee staat in de gameroom en als we daar staan, tussen flink wat flikkerende flipperkasten, is duidelijk dat Sam in deze mancave, waar ook nog een bar en een glimmende jukebox staan, helemaal op zijn plekje is. Hij vertelt over zijn favoriete flipperkast -Godzilla- en daarna buitelt het geklets van de voetbal-/flippervrienden over elkaar heen; wie beter is in wat, duizelingwekkende highscores en flarden van verhalen over het kampioenschap. Vader Barry neemt ons lachend mee naar de keukentafel en dan mogen we Sam even voor onszelf. Met zijn jas nog aan en geflankeerd door een trotse papa en mama en hondjes Candy en Danny, neemt hij plaats en vertelt in alle rust hoe hij het tot flipperkampioen geschopt heeft.

Hoe is het allemaal zo gekomen, Sam, dat je wereldkampioen bent geworden, heb je daar lang voor geoefend?
“Ik denk het, maar ik weet het niet meer zo goed.” Zag je papa flipperen en toen dacht jij: dat kan ik ook? Sam kijkt papa even veelbetekenend en met pretoogjes aan: “Ja.”

En hoe was het op de Dutch Pinball Open?
“Het was heel ver weg en er waren wel 200 flipperkasten in een grote hal. Je mocht zelf een flipperkast kiezen en eerst even oefenen en daarna ging het beginnen.” Barry verduidelijkt: “Je zit in een poule met een aantal kinderen met zes verschillende flipperkasten en dan rouleer je steeds per ronde.”

En hoe ging het toen?
“Goed. Maar ik had een klein beetje geluk, want in de finale haalde ik met mijn allerlaatste bal de hoogste score en won ik.”

Wist je al dat je ging winnen of was het nog een verrassing?
“Een verrassing.” En hoe voelde je je toen je hoorde dat je gewonnen had? Sam slaakt ook vandaag nog een zucht van opluchting als hij eraan terugdenkt: “Oef, heel blij, ja. Ik ging hard juichen en papa was blij en ik moest huilen van blijdschap. Ik was ook best wel zenuwachtig.”

De meeste flipperkasten zijn in het Engels, vind je dat niet lastig?
“Nee hoor, ik kan al een beetje Engels lezen.” Barry: “Sam spreekt drie talen, Nederlands, Engels en Hongaars.”

Wat vind je het allerleukste aan flipperen?
“Multiball!”

Heb je nog een pro-tip voor wie goed wil leren flipperen?
“Concentreren, en de bal in de ogen kijken want voor je het weet is hij door het midden weg. Als ik heel goed oplet, kan ik met twee flippers tegelijk de bal redden. En niet praten onder het spelen, dan kan je je niet concentreren.”

Wat doe je graag als je niet aan het flipperen bent?
“Voetballen, binnenkort ga ik bij Oranje-Wit voetballen. Nu voetbal ik met mijn vrienden heel vaak buiten.”

Als Sam naar het voetbalveld vertrokken is, vertelt vader Barry gepassioneerd over de veelzijdigheid van het flipperspel, nieuwe technieken en hoe levendig de flipperwereld nog is, ondanks dat je niet snel meer een kast tegenkomt in het wild. Maar vooral hoe leuk en gezellig het is dat hij dit nu met zijn jongens kan delen. Moeder Tünde is trots
op haar mannen maar zelf geen flipperliefhebber. Zij geniet van haar rust als de jongens vertrokken zijn naar de mancave…